ដោយលោក ឆាល ម៉ាខល
ចំណងដែលពិបាកក្នុងការទទួលសេរីភាព
17ដ្បិតគ្មានអ្វីលាក់កំបាំងដែលមិនត្រូវបើកសំដែងចេញ ឬអ្វីជាសំងាត់ដែលមិនត្រូវឲ្យដឹង ហើយយកទៅដាក់នៅពន្លឺនោះឡើយ(លូកា ៨៖១៧)
2គ្មានអ្វីគ្របបាំង ដែលមិនត្រូវបើកឲ្យឃើញ ឬអ្វីលាក់លៀប ដែលមិនត្រូវបើកឲ្យស្គាល់នោះឡើយ 3ដូច្នេះ គ្រប់ទាំងសេចក្ដី ដែលអ្នករាល់គ្នាបាននិយាយក្នុងទីងងឹត នោះនឹងបានឮនៅទីភ្លឺ ហើយសេចក្ដីអ្វី ដែលអ្នករាល់គ្នាបានខ្សឹបដាក់ត្រចៀក នៅក្នុងបន្ទប់ នោះនឹងបានប្រកាសប្រាប់ពីលើដំបូលផ្ទះវិញ(លូកា ១២៖២-៣)
ខ្ញុំបានជួប និង បាននិយាយជាមួយបុរសជាច្រើននាក់ ដែលបានជាប់ចំណងនឹងការសម្រេចកាមដោយខ្លួនឯង។ ពួកគេខ្លះ បាននិយាយដោះសាផ្សេងៗដោយនិយាយថា វាមិនមែនជាបញ្ហាធំឡើយ។ ជាទូទៅ វាដោយសារតែ ពួកគេបានព្យាយាម យកឈ្នះវាម្តងហើយម្តងទៀត ប៉ុន្តែ ពួកគេបានបរាជ័យ។ ដូច្នេះ ជាជាងរស់នៅក្រោមអារម្មណ៍ពិរុទ្ធភាព ការថ្កោលទោស អាម៉ាស និង បរាជ័យ ពួកគេបែរជាឆ្លើយដោះសាផ្សេងៗទៅ។ បុរសខ្លះទៀតដែលខ្ញុំបានជួប ពួកគេតយុទ្ធទទួលបានជ័យ ជំនះក្នុងរយៈពេលពីរបីថ្ងៃ ពីរបីសប្តាហ៍ ឬពីរបីខែ បន្ទាប់មកពួកគេក៏បរាជ័យម្តងទៀត។ ប្រភេទបុរសទាំងពីរប្រភេទនេះ អាចជាអ្នកដែលស្រលាញ់ព្រះជាម្ចាស់ និង ជាគ្រិស្តបរិស័ទដ៏ស្មោះត្រង់ ប៉ុន្តែ គ្រាន់តែគាត់ជាប់ក្នុងចំណងតែប៉ុណ្ណោះ។
ការសម្រេចកាមដោយខ្លួនឯង គឺជាអំពើបាប។ ភាគច្រើន ការសម្រេចកាមដោយខ្លួនឯងពាក់ព័ន្ធនឹងគំនិតរវើរវាយ។ ការ រវើរវាយខាងផ្លូវភេទសម្រាប់បុរសដែលមិនទាន់រៀបការ ត្រូវបានគេហៅថា “ការរួមភេទជាមួយគ្នា ដោយមិនរៀបការ” ប៉ុន្តែ សម្រាប់បុរសដែលបានរៀបការហើយ គេហៅអំពើនេះថាជា “អំពើផិតក្បត់។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលយ៉ាងច្បាស់ និង ចំៗអំពីបញ្ហានេះ៖
27អ្នករាល់គ្នាបានឮសេចក្ដី ដែលសំដែងពីដើមថា «កុំផិតឲ្យសោះ» 28ប៉ុន្តែ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា សូម្បីតែអ្នកណាដែលគ្រាន់តែក្រឡេកឃើញស្ត្រី ហើយមានដំរេកសំរើបចង់បាន នោះឈ្មោះថា បានប្រព្រឹត្តសេចក្ដីកំផិតនឹងនាងនោះ នៅក្នុងចិត្តខ្លួនហើយ 29បើភ្នែកស្តាំអ្នកនាំឲ្យរវាតចិត្ត នោះចូរខ្វែះចេញបោះចោលទៅ ដ្បិតដែលភ្នែកអ្នក១ត្រូវវិនាស នោះមានប្រយោជន៍ជាជាងឲ្យរូបកាយទាំងមូល ត្រូវបោះទៅក្នុងនរក 30ហើយបើដៃស្តាំអ្នកនាំឲ្យរវាតចិត្ត នោះចូរកាត់ចេញបោះចោលទៅ ដ្បិតដែលដៃអ្នកម្ខាងត្រូវវិនាស នោះមានប្រយោជន៍ ជាជាងឲ្យរូបកាយទាំងមូល ត្រូវបោះទៅក្នុងនរក។(ម៉ាថាយ ៥៖២៧-៣០)
ការសម្រេចកាមដោយខ្លួនឯង និង គំនិតរវើរវាយ គឺជា “ការសម្លឹងមើលទៅកាន់ស្ត្រីម្នាក់ដោយចិត្តស្រើបស្រាល” នៅក្នុង គំនិតស្រមើស្រមៃរបស់ខ្លួន។ ដូច្នេះ យើងមិនអាចមានគំនិតខុសឆ្គងដែលគិតថា ការសម្រេចកាមដោយខ្លួនឯងមិនមែនជា អំពើបាបនោះឡើយ។ វាគឺជាអំពើបាប។
ទ្វារបើកចំហទៅកាន់អំពើបាបខាងផ្លូវភេទដទៃទៀត
ការសម្រេចកាមដោយខ្លួនឯងក៏ពាក់ព័ន្ធនឹងការមើលរូបអាសអាភាសផងដែរ។ ប្រសិនបើបុរសម្នាក់មិនសម្រេចកាមដោយ ខ្លួនឯង ខណៈពេលដែលគាត់កំពុងតែរវើរវាយនៅក្នុងគំនិតរបស់គាត់ទេ ជារឿយៗ គាត់នឹងសម្រេចកាមដោយខ្លួនឯង ខណៈពេលដែលគាត់កំពុងតែមើលរូបអាសអាភាសជាមិនខាន។ នេះក៏ជាអំពើបាប ហើយក៏ជាចំណងផងដែរ។ រឿង អាសអាភាសគឺជាការកេងប្រវ័ញ្ចខាងផ្លូវភេទចំពោះស្ត្រី ហើយវានាំទៅរកការបញ្ចេញសកម្មភាពក្នុងរបៀបណាមួយជាមិន ខាន។ យើងមិនអាចបដិសេធថា ការជក់កញ្ញា ឬការប្រើថ្នាំញៀន “កម្រិតស្រាលៗ” មិនបើកទ្វារនាំទៅរកការប្រើប្រាស់ថ្នាំ ញៀន “កម្រិតធ្ងន់ជាង” នោះឡើយ ចំណែកឯការសម្រេចកាមដោយខ្លួនឯងក៏ពិតដូចគ្នាផងដែរ។ វាគឺជាទ្វារមួយ ដែល យុវជនភាគច្រើនបើកចំហ ជាហេតុផលបណ្តាលឲ្យធ្លាក់កាន់តែជ្រៅទៅៗទៅក្នុងការញៀនខាងផ្លូវភេទ និង ការជាប់ក្នុង ចំណង។
ការសម្រេចកាមដោយខ្លួនឯងបង្កើតឲ្យមានការញៀនខាងផ្លូវភេទ នេះហើយគឺជាចំណង។ វាក៏ជារឿងទូទៅសម្រាប់បុរស ដែលរៀបការហើយ មានសុភមង្គល និង មានវ័យចំណាស់ ពួកគាត់ក៏នៅតែបន្តសម្រេចកាមដោយខ្លួនឯងផងដែរ។ ពួកគេ និយាយថា ពួកគេស្រលាញ់ភរិយារបស់ពួកគេ ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនអាចមានសេរីភាពពីចំណងនៃការសម្រេចកាមដោយខ្លួនឯង នេះបានឡើយ។ ពួកគេបានព្យាយាមរួចហើយ ប៉ុន្តែ បានបរាជ័យម្តងហើយម្តងទៀត។ នេះគឺជាការញៀន ដោយព្យាយាម រួចហើយ ប៉ុន្តែ នៅតែបរាជ័យម្តងហើយម្តងទៀត។ វាគឺជារឿងសំខាន់ណាស់ដែលត្រូវដឹងថា នៅពេលដែលយើងជាប់នៅ ក្នុងឥរិយាបថខាងផ្លូវភេទខុសសីលធម៌នេះ ដូចជា ការសម្រេចកាមដោយខ្លួនឯង ការមើលរឿង ឬរូបអាសអាភាស និង សកម្មភាពផ្លូវភេទដទៃទៀត នោះវាបណ្តាលឲ្យរចនាសម្ព័ន្ធនៃខួរក្បាលរបស់យើងផ្លាស់ប្តូរ។ ខួរក្បាលរបស់យើងប្រាប់ យើងថា នេះគឺជាការល្អ យ៉ាងហោចណាស់សម្រាប់ខណៈពេលមួយ យើងនឹងត្រលប់ទៅរកវាវិញ។ វាប្រៀបបីដូចជាការ ជក់បារីអញ្ចឹងដែរ។ រាងកាយ និង ខួរក្បាលរបស់យើងស្រេកឃ្លានចង់បានវាយ៉ាងខ្លាំង។ ខួរក្បាលរបស់យើងបានចាត់ទុក អារម្មណ៍ល្អនៃការសម្រេចកាមដោយខ្លួនឯង គឺជាអ្វីមួយល្អ ហើយវាអាចបំពេញតម្រូវការរបស់ខ្លួនបានក្នុងពេលបណ្តោះ អាសន្ន ដូច្នេះ វាស្រេកឃ្លានចង់បានការនោះយ៉ាងខ្លាំង។ ខួរក្បាលរបស់យើងប្រាប់យើងឲ្យត្រលប់ទៅរកវា ដើម្បីទទួល ថែមទៀត។ កោសិកាខួរក្បាលរបស់យើងមានការផ្លាស់ប្តូរ។ យើងមិនមែនគ្រាន់តែចង់បានថែមទៀតប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែ យើងត្រូវការច្រើនទៅៗ ដើម្បីទទួលបានអារម្មណ៍ល្អដូចគ្នា។ នេះគឺជាអន្ទាក់ និង ជាចំណងនៃរឿងអាសអាភាស និង ថ្នាំ ញៀន។ យើងទទួលអារម្មណ៍ “ខ្ពស់” ប៉ុន្តែ ដើម្បីទទួលបានអារម្មណ៍ខ្ពស់ដូចគ្នា យើងត្រូវការច្រើនថែមទៀត ហើយត្រូវ ការសារធាតុញៀនផ្សេងទៀត។ ដូច្នេះ ការមើលរឿងអាសអាភាសរបស់យើងកាន់តែច្រើនទៅៗ និង ប្លែកទៅៗ ហើយ យើងចាប់ផ្តើមប្រឡូកក្នុងឥរិយាបថខុសៗគ្នាច្រើនទៅៗ ដែលវាធ្វើឲ្យយើងកាន់តែជាប់ចំណងកាន់តែជ្រៅទៅៗផងដែរ។ នេះគឺជាដំណើរការនៃការញៀន។ ទោះបីជាពួកគេបានឈប់អស់រយៈពេលពីរបីសប្តាហ៍ ឬពីរបីខែក៏ដោយ បុរសនឹងមិន អាចបញ្ឈប់ការសម្រេចកាមដោយខ្លួនឯងបានឡើយ វាដោយសារតែពួកគេបានញៀននឹងវារួចទៅហើយ។ មានអ្វីមួយបាន ផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងខួរក្បាលរបស់ពួកគេ ដែលប្រាប់ពួកគេថា ពួកត្រូវការវា។
ការសម្រេចកាមដោយខ្លួនឯងក៏ពាក់ព័ន្ធនឹងការលាក់កំបាំង ការបោកបញ្ឆោត និង ការកុហកផងដែរ។ សម្រាប់គ្រិស្ត បរិស័ទយើង នេះមិនមែនជាគុណសម្បត្តិដែលមកពីព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ហេតុអ្វីបានជាត្រូវពាក់ព័ន្ធនឹងអ្វីមួយ ដែលនាំឲ្យ អ្នករស់នៅក្នុងការកុហកដូច្នេះ? ហេតុអ្វីបានជាត្រូវបង្កើតនូវជីវិតនៃការបោកបញ្ឆោតយ៉ាងនេះ? ការនេះនឹងនាំឲ្យយើងចូលទៅក្នុងចំណងកាន់តែច្រើនទៅៗ ហើយវានាំយើងចេញឆ្ងាយពីព្រះជាម្ចាស់ ពីក្រុមគ្រួសាររបស់យើង និង ពីអស់អ្នក ដែលយើងស្រលាញ់ ហើយវាដឹកនាំយើងចូលទៅកាន់ទីងងឹតនៃការផ្តាច់ខ្លួននៅតែម្នាក់ឯង និង ការវិនាសអន្តរាយ។ ប្រសិនបើយើងកំពុងតែប្រឡូកនៅក្នុងសកម្មភាពមួយ ប៉ុន្តែ យើងមានអារម្មណ៍អាម៉ាសពេកក្នុងការប្រាប់អ្នកដទៃអំពីការ នោះនៅក្នុងទីសាធារណៈ ឬប្រសិនបើ យើងមិនអាចលើកទឹកចិត្តឲ្យអ្នកដទៃដើរតាមគំរូរបស់យើង នោះមានន័យថា យើង មានបញ្ហាមួយហើយ។ យើងកំពុងតែធ្វើអ្វីមួយខុសហើយ។
បុរសៗបានទទួលការណែនាំអំពីការសម្រេចកាមដោយខ្លួនឯងតាំងពីវ័យក្មេង។ តាំងពីវ័យក្មេង បុរសភ្ញាក់ឡើងពីព្រលឹម ហើយលិង្គរបស់ពួកគេឡើងរឹង។ ប្រសិនបើពួកគេមិនមានអារម្មណ៍ឆ្ងល់ចង់ចេះចង់ដឹងនៅពេលនោះទេ ពួកគេក៏នៅតែត្រូវ បានណែនាំអំពីរឿងនេះដោយមិត្តភក្តិ ឬក៏សមាជិកក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេដែរ។ ជារឿយៗ ពួកគេសាកល្បង និង ស្វែងរក នូវអារម្មណ៍ស្រើប ដែលពួកគេចូលចិត្ត។ ហើយជារឿយៗ ការអនុវត្តន៍នេះក្លាយជាប្រភពនៃភាពសុខស្រួលសម្រាប់ពួកគេ នៅពេលដែលពួកគេមានភាពតានតឹង ខឹង ឯកកោ មានអារម្មណ៍គេបដិសេធ ឬមានអារម្មណ៍មួរម៉ៅ។ វាក្លាយជា “មិត្ត សម្លាញ់” មួយធ្វើឲ្យពួកគេមានអារម្មណ៍ធូរស្រាល។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ វាគឺជាមិត្តសម្លាញ់ដ៏គ្រោះថ្នាក់មួយ ដែល យើងធ្លាប់បានឃើញ។ វានឹងក្លាយជាចំណងមួយ ដែលនឹងប៉ះពាល់ដល់ទំនាក់ទំនងរបស់ពួកគេជាមួយអនាគតភរិយា របស់ពួកគេ និង អ្នកដទៃ។ (នៅពេលដែលបុរសរៀបការសម្រេចកាមដោយខ្លួនឯង នេះមានន័យថា ពួកគេក្បត់ភរិយា របស់ពួកគេហើយ។ ពួកគេរួមភេទនៅក្នុងគំនិតរបស់ពួកគេជាមួយស្ត្រីម្នាក់ទៀត ហើយក៏លួចអារម្មណ៍សប្បាយខាងផ្លូវ ភេទ ដែលពួកគេគួរតែផ្តល់ជូនដល់ភរិយារបស់ពួកគេផងដែរ។) បុរសៗដែលធ្វើតាម “ទន្សាយពណ៌ស” នៃការល្បួងផ្លូវ ភេទ ចុងបញ្ចប់ ពួកគេអាចទទួលពិសោធន៍នៃការរលំដួល និង ការអន្តរាយនៃជីវិតរបស់ពួកគេ ហើយក៏បាត់បង់មនុស្ស គ្រប់គ្នា និង អ្វីៗទាំងអស់ដែលសំខាន់ចំពោះពួកគេ ក្នុងនាមជាមនុស្សធំម្នាក់។ វាជាការប្រសើរបំផុត ដែលមិនដើរតាម ទន្សាយពណ៌សនោះ។
វាក៏មានចំណង់ខាងរាងកាយផ្សេងៗដែលកើតមាន នៅពេលដែលយុវជនម្នាក់កំពុងតែឆ្លងកាត់វ័យពេញកម្លោះផងដែរ។ ចំណង់ទាំងនេះគឺជាចំណង់ខាងផ្លូវភេទពីធម្មជាតិ ប៉ុន្តែ យើងត្រូវតែគ្រប់គ្រងវាឲ្យមានដែនកំណត់ច្បាស់លាស់។ បុរស ភាគច្រើនមានការចេះទប់ចិត្តខ្លួនឯង និង ការដាក់ដែនកំណត់ខាងគំនិត និង ខាងសីលធម៌តិចតួចណាស់។ នេះគឺជា ទំនួលខុសត្រូវរបស់ឪពុកម្តាយ ដែលត្រូវបង្កើតដែនកំណត់ទាំងនេះ និង បង្រៀនពួកគេឲ្យមានសមត្ថភាពចេះគ្រប់គ្រងខ្លួន ឯងតាំងពីវ័យក្មេង។
ការស្វែងរកសេរីភាព
ព្រះយេស៊ូបានយាងមក ដើម្បីដោះយើងឲ្យមានសេរីភាពពីគ្រប់ចំណងទាំងអស់។ វាមាននូវការព្យាបាលសម្រាប់បុរស ដែលប្រើការសម្រេចកាមដោយខ្លួនឯងជាវិធីសាស្ត្រធ្វើឲ្យខ្លួនពួកគេសុខស្រួល នៅពេលពួកគេមានអារម្មណ៍ឈឺចាប់។ វា មានសេរីភាពពីចំណងផ្សេងៗ។
19 ពួកគេសន្យាថានឹងផ្តល់សេរីភាពឲ្យអ្នកទាំងនោះ តែខ្លួនឯងផ្ទាល់ជាខ្ញុំកញ្ជះនៃសេចក្ដីអន្តរាយ “ដ្បិតម្នាក់ៗជាខ្ញុំកញ្ជះនៃ អ្វីៗដែលមានអំណាចលើខ្លួន។”(២ពេត្រុស ២៖១៩)
36ប្រសិនបើព្រះបុត្រារំដោះអ្នករាល់គ្នា អ្នករាល់គ្នាពិតជាមានសេរីភាព។(យ៉ូហាន ៨៖៣៦)
ការតមអាហារ ការដកស្រង់ខគម្ពីរ និង ព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះជាម្ចាស់ ការទទួលការព្យាបាលផ្នែកខាងក្នុង និង ការ ទទួលសេរីភាព ទាំងអស់នេះសុទ្ធតែល្អ ប៉ុន្តែ វាក៏មាននូវកម្លាំងនៃការញៀនខ្លះទៀត ដែលត្រូវយល់ដឹងផងដែរ៖
១.សមរភូមិមួយ គឺជាគំនិត។ យើងត្រូវតែគ្រប់គ្រងគំនិតនីមួយៗរបស់យើងឲ្យស្តាប់បង្គាប់តាមព្រះគ្រិស្ត ហើយគិត តែអ្វីៗដែលត្រឹមត្រូវ ល្អ និង ស្ថាបនា។ ខ្ញុំបានស្វែងយល់ឃើញថា បុរសភាគច្រើនមានការយល់ដឹងពីខ្លួនឯងតិច តួចណាស់ ទាក់ទងនឹងអ្វីដែលពួកគេកំពុងតែគិត ហើយមុនពេលដែលពួកគេដឹងអំពីវា ពួកគេកំពុងតែដើរតាម ទន្សាយពណ៌សនៃគំនិតខាងផ្លូវភេទ ដែលដឹកនាំពួកគេឆ្ពោះទៅរកចំណងខាងផ្លូវភេទ។ បុរសៗត្រូវតែដឹងអំពីអ្វី ដែលមាននៅក្នុងគំនិតរបស់ពួកគេគ្រប់ពេលវេលា ហើយបដិសេធរាល់គំនិតមិនបរិសុទ្ធទាំងនោះភ្លាមៗ។
5យើងរំលំការរិះគិត និង គំនិតឆ្មើងកន្ទោងទាំងប៉ុន្មាន ដែលរារាំងមិនឲ្យស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់។ យើងកៀរប្រមូលចិត្តគំនិត ឲ្យមកស្តាប់បង្គាប់ព្រះគ្រិស្តវិញ។(២ កូរិនថូស ១០៖៥)
6កុំឲ្យខ្វល់ខ្វាយអ្វីឡើយ ចូរទូលដល់ព្រះ ឲ្យជ្រាបពីសេចក្ដីសំណូមរបស់អ្នករាល់គ្នាក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់ ដោយសេចក្ដីអធិស្ឋាន នឹងពាក្យទូលអង្វរ ទាំងពោលពាក្យអរព្រះគុណផង 7យ៉ាងនោះ សេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ព្រះ ដែលហួសលើសពីអស់ទាំងគំនិត នឹងជួយការពារចិត្ត ហើយនឹងគំនិតរបស់អ្នករាល់គ្នា ក្នុងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ។8មួយទៀត បងប្អូនអើយ ឯសេចក្ដីណាដែលពិត សេចក្ដីណាដែលគួររាប់អាន សេចក្ដីណាដែលសុចរិត សេចក្ដីណាដែលបរិសុទ្ធ សេចក្ដីណាដែលគួរស្រឡាញ់ សេចក្ដីណាដែលមានឈ្មោះល្អ បើមានសគុណណា ឬជាសេចក្ដីសរសើរណា នោះចូរពិចារណាពីសេចក្ដីទាំងនោះចុះ 9ហើយសេចក្ដីអ្វីដែលអ្នករាល់គ្នាបានរៀន បានទទួល បានឮ ហើយឃើញក្នុងខ្ញុំ នោះចូរឲ្យប្រព្រឹត្តតាមសេចក្ដីទាំងនោះចុះ ដូច្នេះ ព្រះនៃសេចក្ដីសុខសាន្ត ទ្រង់នឹងគង់នៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នា។(ភីលីព ៤:៦-៩)
២. សមរភូមិមួយទៀតគឺចំណង់ខាងរូបកាយ។ បុរសត្រូវតែជ្រើសរើសមិនប៉ះពាល់ខ្លួនឯង ឬអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកដទៃប៉ះ ពាល់ពួកគេក្នុងរបៀបរំភើប ឬមានអារម្មណ៍ស្រើបឡើយ។ យើងត្រូវតែនិយាយថា “ទេ” ទៅកាន់ចំណង់ផ្សេងៗ នេះមានន័យថា យើងអាចទទួលអារម្មណ៍រំភើបនេះបាននៅក្នុងបរិបទនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍តែប៉ុណ្ណោះ មិនមែននៅ ក្នុងការលាក់កំបាំងនៅទីងងឹតឡើយ។
៣.សមរភូមិមួយទៀតគឺទ្វារភ្នែករបស់យើង។ អ្វីដែលយើងមើលឃើញ និង ឮ ជះឥទ្ធិពលលើគំនិតរបស់យើង ហើយ គំនិតរបស់យើងជះឥទ្ធិពលលើឥរិយាបថរបស់យើង។ យើងត្រូវតែដាក់ដែនកំណត់លើអ្វីដែលយើងមើលជាមួយ ភ្នែករបស់យើង នៅលើទូរទស្សន៍ ការផ្សព្វផ្សាយ ស្ត្រី និង រឿងផ្សេងៗ។ យើងត្រូវតែជ្រើសរើសមិនដាក់ខ្លួនយើង នៅក្នុងទីតាំងមួយ ដែលបើកឲ្យរូបភាពទាំងនេះចូលទៅក្នុងគំនិតរបស់យើង។ នៅពេលដែលគំនិតនោះចូលក្នុង គំនិតរបស់យើងហើយ នោះវាពិតជាពិបាកខ្លាំងណាស់ក្នុងការដកវាចេញ។
៤. យើងត្រូវតែយល់ដឹងអំពីវដ្តនៃការញៀន៖
- បុរស និង ក្មេងប្រុសៗដែលប្រុងប្រៀបខ្លួនដើម្បីសម្រេចកាមដោយខ្លួនឯង ត្រូវបានគេហៅថា ទម្លាប់”។ ពួកគេបោកបញ្ឆោតខ្លួនពួកគេ ដោយមើលកុនមួយចំនួន នៅម្នាក់ឯងនៅកន្លែងណាមួយ ឬបើកមើលគេហ ទំព័រជាក់លាក់ណាមួយនៅលើអ៊ីនធើណិត។ ដើម្បីយកឈ្នះលើចំណងនៃការសម្រេចកាមដោយខ្លួនឯង នេះ គាត់ត្រូវតែដឹងថាទម្លាប់ ដែលបោកបញ្ឆោតពួកគេនោះមានអ្វីខ្លះ។ នៅពេលដែលយើងប្រឡូកនៅក្នុងទម្លាប់ទាំងនេះ នោះមានន័យថា យើងកំពុងតែស្ថិតនៅក្នុងភាគរយដ៏ខ្ពស់ ដែលវដ្តនៃសកម្មភាពនេះនឹង បញ្ចប់ដោយឯកឯង ហើយយើងនឹងសម្រេចកាម ឬចូលរួមនៅក្នុងទម្រង់នៃសកម្មភាពផ្លូវភេទដទៃទៀត។ តើអ្នកសម្រេចកាមដោយខ្លួនឯងនៅកន្លែងណា? ម៉ោងប៉ុន្មាន? តើពេលនោះស្ថានភាពអារម្មណ៍របស់អ្នក យ៉ាងម៉េចដែរ? តើអ្នកបញ្ឆោតខ្លួនឯងឲ្យធ្វើវាបានយ៉ាងដូចម្តេច? នៅពេលណាដែលយើងស្វែងរកចម្លើយ សម្រាប់សំណួរទាំងនេះបាន នោះយើងនឹងជ្រើសរើសចៀសវាងស្ថានភាពទាំងនេះ។
- នៅពេលដែលយើងដើរតាមទម្លាប់នោះ យើងនឹងសំដែងចេញជាសកម្មភាព។ យើងនឹងធ្វើវា ហើយយើងនឹង បរាជ័យ។ យើងនឹងមានអារម្មណ៍សប្បាយតែមួយភ្លេត ប៉ុន្តែ ជារឿយៗ បន្ទាប់មក យើងនឹងមានអារម្មណ៍ ស្តាយក្រោយ ហើយសន្យាថានឹងមិនធ្វើវាម្ដងទៀតឡើយ។ បន្ទាប់មកយើងត្រូវដោះស្រាយជាមួយអារម្មណ៍ ពិរុទ្ធភាព (អារម្មណ៍ថាខ្លួនខុស) និង ភាពអាម៉ាស ដែលនឹងមកជាមួយការសម្រេចកាមដោយខ្លួនឯង។
- ចុងបញ្ចប់ ប្រហែលជាច្រើនថ្ងៃ ច្រើនសប្តាហ៍ ឬច្រើនខែក្រោយមក យើងបានទទួលជ័យជំនះនៅក្នុង កម្រិតមួយ ហើយយើងចាប់ផ្តើមធ្លាក់ចុះនូវការប្រុងប្រៀបការពារខ្លួនរបស់យើង។ យើងគិតថា យើងមិន ចាំបាច់ឧស្សាហ៍ព្យាយាមការពារគំនិត ទម្លាប់របស់យើង និង អ្វីដែលយើងអនុញ្ញាតឲ្យខ្លួនយើងមើលនោះ តទៅទៀតឡើយ។ នេះហើយគឺជាកន្លែងដែលគ្រោះថ្នាក់កើតមាន។
12បានជាអ្នកណាដែលស្មានថាខ្លួនឈរ នោះត្រូវប្រយ័ត ក្រែងលោដួល(១ កូរិនថូស ១០៖១២)
7កុំឲ្យច្រឡំឡើយ នឹងបញ្ឆោតព្រះមិនបានទេ ដ្បិតពូជណាដែលមនុស្សព្រោះចុះ នោះនឹងច្រូតបានពូជនោះឯងវិញ 8អ្នកណាដែលព្រោះខាងឯសាច់ឈាមរបស់ខ្លួន នឹងច្រូតបានសេចក្ដីពុករលួយពីសាច់ឈាមនោះឯង តែអ្នកណាដែលព្រោះខាងឯព្រះវិញ្ញាណ នោះនឹងច្រូតបានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ពីព្រះវិញ្ញាណវិញ 9កុំឲ្យយើងណាយចិត្តនឹងធ្វើការល្អឡើយ ដ្បិតបើមិនរសាយចិត្តទេ នោះដល់កំណត់ យើងនឹងច្រូតបានហើយ(កាឡាទី ៦:៧-៩)
43កាលណាអារក្សអសោចិ៍បានចេញពីមនុស្សទៅហើយ នោះវាដើរចុះឡើង នៅកន្លែងហួតហែង ដើម្បីរកទីឈប់សំរាក តែរកមិនបានសោះ 44នោះវាគិតថា អញនឹងត្រឡប់ទៅឯផ្ទះអញ ដែលទើបនឹងចេញមកនោះ រួចកាលវាមកដល់ ឃើញផ្ទះនៅទំនេរ បោសស្អាត ហើយតុបតែងយ៉ាងល្អ 45នោះវាចេញទៅនាំយកអារក្ស៧ទៀត ដែលកាចៗជាងវា មកជាមួយផង ក៏នាំគ្នាចូលទៅនៅទីនោះ ហើយសណ្ឋានក្រោយរបស់មនុស្សនោះ បានអាក្រក់ជាងមុនទៅទៀត ឯមនុស្សដំណអាក្រក់នេះ គេនឹងបានដូច្នោះដែរ។(ម៉ាថាយ ១២៖៤៣-៤៥)
13តើមានពួកអ្នករាល់គ្នាណា កើតទុក្ខលំបាកឬទេ ត្រូវឲ្យអ្នកនោះអធិស្ឋាន តើមានអ្នកណាអរសប្បាយឬទេ ត្រូវឲ្យគេច្រៀងសរសើរដល់ព្រះចុះ 14តើមានពួកអ្នករាល់គ្នាណាឈឺឬទេ ត្រូវឲ្យអ្នកនោះហៅពួកចាស់ទុំក្នុងពួកជំនុំមកអធិស្ឋានឲ្យចុះ ព្រមទាំងលាបប្រេងឲ្យ ដោយនូវព្រះនាមព្រះអម្ចាស់ផង 15នោះពាក្យអធិស្ឋាននៃសេចក្ដីជំនឿ នឹងជួយសង្គ្រោះដល់មនុស្សហេវនោះ ហើយព្រះអម្ចាស់ទ្រង់នឹងប្រោសឲ្យគាត់បានជាឡើង បើគាត់បានធ្វើបាបអ្វី នោះនឹងបានអត់ទោសឲ្យផង 16ដូច្នេះ ចូរឲ្យអ្នករាល់គ្នាលន់តួទោសនឹងគ្នា ហើយអធិស្ឋានឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក ដើម្បីឲ្យបានជាចុះ ដ្បិតសេចក្ដីទូលអង្វរដ៏អស់ពីចិត្តរបស់មនុស្សសុចរិត នោះពូកែណាស់(យ៉ាកុប ៥៖១៣-១៦)
